فرش ها و قالى هاى ایرانى انواع مختلفى دارند که برخى از آن ها عبارتند از:
قالى، فرش دستباف، فرش ماشینى، فرش شهرى، فرش روستایى و...
قالى:
قالى
هاى کوچک و یا متوسط غالبا داراى نام گذارى خاص ترى هستند. در تمام مشرق
زمین مسلمان نشین از جمله هند، کلمه "قالى" به طور کلى بیانگر قالى هاى گره
اى است.
فرش دستباف:
به فرشى گفته مى شود که در شکل گیرى نهایى یعنى بافت، عامل انسانى، یعنى دست دخالت مطلق دارد.
مشخصات فرش دستباف:
فرش دستباف داراى سه مشخصه زیر مى باشد:
• داراى تار و پود مى باشد.
• پرز داشته باشد.
• پرزها دور تارها گره خورده باشد.
انواع فرش دستباف:
• فرش دستباف پشمى:
به فرشى که تار و پود آن از جنس پنبه و پرز آن پشمى باشد مى گویند. لازم
به ذکر است که در میان ایلات و عشایر به جاى نخ پنبه از پشم استفاده مى
شود.
• فرش تمام ابریشم: به فرش هایى که پرز و چله آن از ابریشم باشد، تمام ابریشم مى گویند.
• فرش گل ابریشم:
در این گونه فرش ها در نقش ها و دور حاشیه ها به جاى پرز پشمى از ابریشمى
استفاده مى شود و معمولا چله این گونه فرش ها از ابریشم است.
• فرش دستباف کف ابریشم: در زمینه این گونه فرش ها به جاى پرز پشمى از پرز ابریشمى استفاده مى شود.
• قالی دستباف سوف: نوعى قالى است که زمینه آن از پود ضخیم و نازک تشکیل شده و نقش گل و بوته ها پرزدار مى باشد.
فرش ماشینى:
به فرشى گفته مى شود که علاوه بر مراحل اولیه تولید( تهیه نخ، رنگ و نقشه) شکل گیرى نهایى آن به وسیله ماشین است.
فرش شهرى:
فرشى
است که در کارگاه هاى جمعى و با نظارت تولید کننده و یا استاد کار و
امکانات تولید انبوه ( کارگاه هاى رنگرزى، نقشه کشى، پرداخت و تکمیل و یا
بخشى از آنها) بافته شده باشد. استفاده از نخ هاى ظریف و ابعاد بزرگ و نقشه
هاى پرکارو دقیق و کثرت رنگ از مشخصات این فرش هاست.
فرش روستایى:
عمدتا
در روستاها و به وسیله روستاییان یا عشایر با نقشه هاى ذهنى و یا سنتى و
با استفاده از پشم ها و رنگ هاى محلى و در محل بافته مى شود. تعداد کم گره،
استفاده از نخ هاى نسبتا ضخیم و پشمى، محدودیت رنگ و ابعاد تقریبا یکنواخت
و معمولا کوچک پارچگى از مشخصات این فرش هاست.
گلیم:
نوعى بافت پشمى تار و پودى است. از خصوصیات این نوع بافت این است که داراى پرز نمى باشد.